Terug naar school ! … maar wie betaalt de schoolkosten?

Nadine, een gescheiden moeder, heeft er een mooie zomervakantie opzitten. Ze is samen met haar drie kinderen, Jef (6), Marie (12) en Tessa (18) op reis geweest naar Spanje. De kinderen zijn ook op reis geweest met hun vader, Dirk, die de kinderen tijdens het schooljaar ieder alternerend weekend bij zich heeft. De kinderen kijken er zo langzamerhand naar uit hun vrienden en vriendinnen terug te zien op de eerste schooldag. Zij denken daarbij aan de vers gekafte boeken, de leuke schooltrips ,en Tessa zelfs aan het eerste jaar op kot. Nadine is iets minder enthousiast; zij maakt zich vooral zorgen over de rekeningen die ze vanaf 1 september mag verwachten.

Toen Nadine en Dirk gescheiden zijn, heeft de rechter in een vonnis vastgesteld dat Dirk een alimentatie aan Nadine moet betalen voor de gewone kosten van de kinderen. De rechter heeft ook beslist dat Dirk daarnaast 3/4e van de buitengewone kosten die Nadine maakt voor de kinderen aan haar moet terugbetalen. Het begin van het schooljaar brengt steeds wat spanning tussen Nadine en Dirk,  want welke schoolkosten zijn nu eigenlijk gewone kosten, en welke schoolkosten zijn nu buitengewone kosten ?

Wanneer Nadine twijfelt over een bepaalde kost, leest zij best het vonnis. In vele gevallen heeft de rechter immers de buitengewone kosten opgelijst in het vonnis. In evenveel gevallen heeft de rechter dat echter niet gedaan. In dat geval kan Nadine- indicatief-  terugvallen op de rechtspraak van het Hof van Beroep te Gent, dat een vaste en hanteerbare lijst heeft opgemaakt van welke schoolkosten, en naschoolse kosten en medische kosten nu precies als buitengewone kosten kunnen worden beschouwd.

Nadine zal zien dat voor de twee jongste kinderen de verplichte schoolkledij en abonnementen van openbaar vervoer in ieder geval tot de buitengewone kosten behoort. Voor Marie, die vanaf nu naar het middelbaar gaat, en Tessa, die naar de hogeschool gaat, komen daar ook nog eens de inschrijvingsgeld en de studieboeken en het vereiste studiemateriaal bij, alsook alle uitgaven voor  schoolreizen of uitwisselings- en Erasmusprogramma’s. De kosten voor de huur en voorzieningen van het studentenkot van Tessa mag Nadine beschouwen als buitengewone kosten maar Nadine zal wel vooraf overleggen met Dirk over het kot en de kosten die daaraan verbonden zijn. Ook de aankoop van de laptop en printer die voor de studie van Marie noodzakelijk zijn behoren tot de buitengewone kosten, voor zover Nadine daarover vooraf overlegd heeft met Dirk. Hetzelfde geldt voor eventuele kosten van bijlessen.

Van andere steeds terugkerende schoolkosten, zoals het middageten, de kosten van zwemlessen, gsm- of internetkosten, weet Nadine nu dat ze tot de gewone kosten behoren. De bijdrage van Dirk in deze kosten is inbegrepen in de alimentatie die Dirk maandelijks aan Nadine betaalt voor de kinderen.

Belangrijk voor Nadine is dat zij steeds de rekeningen van alle buitengewone kosten goed bijhoudt, en dat ze Dirk maandelijks een overzicht kan bezorgen van de buitengewone kosten die ze heeft betaald, met een kopie van de rekeningen daarbij. Dirk ziet er steeds op toe dat eventuele schoolpremies, studietoelagen of studiebeurzen afgetrokken worden van deze buitengewone kosten.

Vermijd hierover onnodige spanningen en overleg met je ex- partner over de kosten of kies voor bemiddeling zodat jezelf kan bepalen wie welke kosten betaalt.

Vaderdag zonder kinderen?

Zondag is het Vaderdag, maar Joris* zal dat zonder zijn kinderen vieren. Sandra*, zijn ex, stuurde hem gisteren een whatappje om te zeggen dat de kinderen bij haar blijven dit weekend. Heeft zij het recht om dit te doen? En heeft Joris als vader, het recht om de kinderen te zien?

Als Sandra de verblijfsregeling even naleest, dan ziet zij dat er werd overeengekomen dat de kinderen op Vaderdag bij de papa verblijven. Deze regeling is klaar en duidelijk, en Sandra kan die niet op eigen houtje wijzigen, zonder akkoord van Joris.

Wat kan Joris doen? Hij kan deze patstelling best regelen via bemiddeling. Dit is een effectieve manier om Sandra aan te spreken op enige redelijkheid. Bovendien blijft het dan relatief rustig voor de kinderen. Zij vragen hier niet om en zijn al uit hun gewone doen. Spanningen tussen hun ouders kunnen ze dan ook wel missen.

Joris heeft trouwens wel het recht aan zijn kant. Hij kan de vaderdagregeling zelfs juridisch afdwingen. Als Sandra de kinderen niet bij hem laat komen, dan zal ze daar een zeer goede, geldige reden moeten voor hebben. Een reden die gestaafd wordt door een medisch attest.

Het contact tussen de ouder en de kinderen is immers een fundamenteel element van het gezinsleven. Dit contact wordt beschermd door het Europees verdrag van de rechten van de mens ( art. 8). Een vader heeft het recht om de kinderen te zien op Vaderdag. De rechtbank zal hem hierin steunen, hij staat er niet alleen voor.

Omdat de verblijfsregeling een recht is, en geen plicht, zou Joris trouwens ook mogen vragen dat de kinderen zondag bij Sandra blijven. Hij ziet dan af van dit recht en Sandra kan hem niet dwingen de kinderen te zien op Vaderdag. Dit is een misbruik dat voorkomt en vaak onder de radar blijft. Het recht staat hier machteloos tegenover.

Zoals gezegd: Joris en Sandra proberen dit best met bemiddeling te regelen. Als bemiddelaar luister ik naar hen, vraag door en zoek verheldering bij allebei. Joris en Sandra verlaten de bemiddelingstafel opgelucht nadat zij gehoord zijn en komen zo tot een oplossing.

* Fictieve namen

Scheiden doet kinderen lijden

Uit een onderzoek van KAJ in 2018 blijkt dat kinderen van gescheiden ouders vaak in de kou blijven staan. Kinderen worden de speelbal van de strijd tussen vader en moeder. Beide ouders zien niet dat hun scheiding ook een ingrijpend gebeuren is voor de kinderen. De beide ouders zitten zo vast in hun woede tegenover elkaar en  het verdriet om de scheiding dat zij niet meer zien wat hun kinderen nodig hebben in de scheiding. De ouders zijn in een “overlevingsmodus” en hebben zelf al heel veel moeite om overeind te blijven in het ganse gebeuren zodat de kinderen zich onzichtbaar maken om het lijden van hun ouders niet te vergroten. Wanneer de ouders in een vechtmodus blijven zitten tegenover elkaar, kunnen de kinderen geen normale band meer met hun ouders ontwikkelen. Kinderen hebben om de scheiding niet gevraagd maar worden vaak niet gezien en ondersteund in de scheiding door hun ouders terwijl zij zelf met heel veel vragen zitten die niet opgelost geraken. 

Bij scheidingsbemiddeling ondersteunt de bemiddelaar beide ouders  en helpt hen ook de kinderen in de scheiding te betrekken. Een bemiddelingstraject houdt altijd rekening met de kinderen en de bemiddelaar brengt de kinderen vol aanwezig in de bemiddeling. Zo wordt elke beslissing die de ouders nemen getoetst aan het belang van de kinderen en helpt de bemiddelaar de ouders om de kinderen  niet in hun strijd te betrekken. 
Kies daarom resoluut voor scheidingsbemiddeling en ga naar www.wouterdecanck.be.

Onderhoudsgeld na scheiding

Onderhoudsgeld tussen ex-echtgenoten: bemiddeling of rechtbank?

Wanneer er bij een scheiding een financieel onevenwicht is tussen de beide partners, heeft de partner die er financieel het minst goed voor staat wettelijk een principieel recht op een alimentatie na de scheiding.

Yves en Mieke waren als jong koppel het perfecte plaatje. Yves,  een zelfstandige ondernemer met een veelbelovende startup zaak in IT. Mieke, net afgestudeerd en klaar om de handen uit de mouwen te steken. Ze trouwden en kregen 3 kinderen. Mieke werkte aanvankelijk voltijds als bedrijfspsychologe, maar nadat hun derde zoon Elias geboren werd besloot het koppel dat het beter was als ze halftijds zou gaan werken en zij de zorg voor  de kinderen verder op zich zou nemen.

Fast forward naar 20 jaar later. De kinderen zijn het huis uit en Yves en Mieke zijn vijftigers, nog steeds in de fleur van hun leven…maar de vonk is weg en het koppel besluit te scheiden. Mieke begint na te denken over de verdere toekomst alleen en schrikt van het financiële plaatje. Ze voelt zich afhankelijk van Yves. Ze vraagt zich af of ze nu recht heeft op verdere financiële steun van hem, net zoals tijdens het huwelijk ? Ze wil ook weten hoe een rechter zal beslissen waarop ze precies mag rekenen in het geval dat Yves niet akkoord gaat.

Dat er een financieel onevenwicht is en dat de ene ex-echtgenoot principieel recht heeft op een onderhoudsuitkering van de andere, betekent niet dat er ook werkelijk een uitkering zal worden toegekend. Nadat de rechter de financiële situatie van Yves en Mieke beoordeeld heeft, zal hij vervolgens nagaan of Mieke niet zelf in staat is om voor haar levensonderhoud in te staan en ze eigenlijk wel werkelijk de financiële hulp van Yves nodig heeft. Als dit het geval is, gaat gekeken worden hoe Yves daadwerkelijk in staat is om Mieke verder te ondersteunen.

Om te beoordelen of er een onevenwicht is, zal een rechter steeds eerst vragen dat elke partner heel goed aantoont wat de inkomsten en uitgaven zijn. In het geval van Yves, die een eigen zaak heeft, zal dat niet eenvoudig zijn. Yves zou door de rechtbank verplicht worden een boekhouding voor te leggen, en  hij heeft schrik dat de rechter zijn situatie wel eens té rooskleurig zou kunnen inschatten. Mieke houdt best in het achterhoofd  dat de rechter ook rekening zal houden met haar mogelijkheden die zij nog heeft om toch terug voltijds te gaan werken. Ook haar situatie  kan dus anders ingeschat worden dan ze eigenlijk is.

Recente rechtspraak van het Hof van Beroep te Gent stelt een aantal principes zeer duidelijk. Zo heeft Mieke geen recht op een automatische 50-50 verdeling van de samengevoegde inkomsten. Het is dus niet zo dat Yves zijn inkomsten met Mieke moet delen zodat zij op gelijke voet komen te staan. Ook mag er geen risico zijn dat Yves door het toekennen van een onderhoudsuitkering aan Mieke zélf in de financiële problemen zou komen. Anderzijds, voor zover de rechter meent dat Mieke haar mogelijkheden té beperkt zijn, kan de rechter rekening houden met de levensstandaard van Yves en Mieke tijdens hun huwelijk, en het feit dat Mieke haar carrière op de achtergrond kwam om de zorg van de kinderen op zich te nemen. De rechter kan Mieke een alimentatie toekennen die ruimer is dan wat ze strikt genomen nodig heeft om van te leven. Yves kan er in dat geval wel op rekenen dat de alimentatie beperkt blijft tot maximum 1/3e van zijn inkomen, en dit maximaal voor  de duur van het huwelijk.

In een gerechtelijke procedure weten de partners nooit vooraf welke bedragen  de rechtbank zal uitspreken. Yves en Mieke besluiten daarom om in bemiddeling te gaan, waar ze in alle vertrouwelijkheid over hun financiële situatie kunnen spreken en de beslissingen zelf in de handen houden. Na een viertal vergaderingen bereiken ze tijdens de bemiddeling uiteindelijk een akkoord waar ze beiden voor tekenen. Kies daarom voluit voor www.scheidingsbemiddeling.gent of bel naar 09/366.46.50

Scheiden, hoe zeg je het?

Hoe je als partner aanbrengt dat je wil scheiden en waarom je wil scheiden, is erg belangrijk. Hoe je het zegt, wat je zegt … heeft heel veel gevolgen op het verdere verloop van de scheiding. Ik ga daarom graag even dieper in op de ‘scheidingsmelding’.

Scheiden doe je met twee

‘We gaan uit elkaar’, ‘Wij scheiden’, ‘Wij zijn niet meer samen’ … het lijkt soms alsof partners samen beslissen om een punt te zetten achter de relatie. Dat gebeurt soms, maar het is zelden het geval. Meestal neemt één partner het initiatief (die noemen we de ‘eerste beslisser’). Dat is daarom niet per se de partner die voor het initiële relatieprobleem zorgde, maar het is dus wel de partner die als eerste beslist dat de relatie stopt.

Deze partner heeft in eerste instantie een aanzienlijke ‘voorsprong’. Hij/zij* krijgt tijd om te wikken en te wegen, gewoon te worden aan het idee om zonder de andere partner te leven, om over praktische zaken na te denken en deze al te regelen (in het hoofd of in realiteit).

Wie het initiatief neemt om te scheiden, noemen we ‘eerste beslisser’.

Je zal mij niet horen zeggen dat deze partner het makkelijk heeft. De beslissing om te scheiden gaat gepaard met heel wat kopzorgen. Is het wel het juiste moment? Zal de ander eronder lijden? Hoe gaan de kinderen reageren? Is het niet beter om toch samen te blijven?

Soms stapelen deze zorgelijke gedachten zich zodanig op dat de partner nog maar één uitweg ziet: de scheiding plots aankondigen of opeens weglopen uit de relatie.

Deze partner is klaar om te praten over de praktische regeling van de scheiding.

Is de tweede beslisser ook ‘het slachtoffer’?

Of het nu plots gebeurt of niet, de andere partner (tweede beslisser, hoewel ‘beslisser’ hier relatief is) wordt voor een voldongen feit geplaatst. Dit wil niet zeggen dat deze partner geen aandeel heeft in de relatiebreuk. Misschien maakt hij de relatie al langer onmogelijk, maar ziet daar geen graten in of is er zich niet van bewust. Er zijn evenveel scenario’s als er relaties zijn.

De tweede partner krijgt van de buitenwereld dikwijls meer begrip, hij is het ‘slachtoffer’ dat in de steek wordt gelaten.

De tweede beslisser heeft alleszins meer tijd nodig om de aankondiging te verwerken. Hij zal in de war zijn, verrast of op zijn hoede. Wat heeft hij misgedaan? Hoe kan hij het weer goedmaken? Valt er nog aan de relatie te werken? Waarom zou hij meewerken aan een scheiding die hij niet wil? Hij zoekt naar signalen van hoop en toekomst. Hij voelt zich machteloos en wordt daardoor misschien kwaad.

Deze partner wil meestal vooral praten over het weer vlot krijgen van de relatie. De breuk is voor hem nog niet beslist. Pas wanneer deze partner aanvaardt dat er geen toekomst samen meer is, kan er worden gepraat over regelingen.

Een slechte scheidingsmelding is de ideale voedingsbodem voor een vechtscheiding.

De bemiddelaar kiest geen partij, maar ondersteunt

Voor mij als bemiddelaar maakt het niet uit wie aan de basis van de scheiding ligt, Ik bekijk beide partners als evenwaardig in toedracht en verantwoordelijkheid.

En toch vind ik het belangrijk om het te hebben over hoe iemand de scheiding aanbrengt bij de andere partner. Want, wanneer de eerste beslisser de scheiding opdringt en zijn partner de tijd niet gunt om dit te verwerken, eindigt het meestal in een  vechtscheiding.

Denk na over hoe je het zegt!

Wil je scheiden? Besef dan dat jij dit meer wil dan je partner. Dat je er ook al meer klaar voor bent. Je partner heeft recht op een duidelijke en gemotiveerde mededeling. En daar speel ik als bemiddelaar een rol: ik begeleid beide partners in dit proces. Ik help de eerste partner duidelijk te maken waarom hij wil scheiden en dit goed te verwoorden. Tegelijk ondersteun ik de andere partner om de scheiding te aanvaarden. We proberen samen uit het conflict te blijven. Dat kan alleen maar als je resoluut voor scheidingsbemiddeling kiest waarbij beide partners inzicht krijgen in het beslissingsproces en er erkenning is voor elkaars gevoelens.

Heb je hierover vragen? Stel ze gerust.

Wouter De Canck – scheidingsbemiddelaar – advocaat* Voor de leesbaarheid schrijven we steeds ‘hij’, maar dit kan natuurlijk m/v/x zijn.

Relatie in de stoomkoker

In coronatijden stijgt de druk, hoe houd je het vol?

Sommigen voorspellen een stijging van het aantal scheidingen, anderen zien een babyboom en meer huwelijken in de nabije toekomst … Het valt moeilijk te voorspellen wat corona met relaties zal doen. Maar je moet geen glazen bol hebben om te weten dat de semi-lockdown een uitdaging vormt voor partners en gezinnen.

En dan kan het grosso modo twee kanten uit. Ofwel groei je meer naar elkaar toe, begin je weer met elkaar te praten, bouw je aan iets moois. Ofwel komen oude en nieuwe ergernissen naar boven en barst de bom.

Veel hangt af van hoe de relatie voordien was, maar dag in dag uit met elkaar samenleven, zet grote spanning op een relatie. En de crisis is nog niet voorbij.

Kleine irritaties worden explosief materiaal

Hij laat zijn sokken slingeren, zij tokkelt ‘de hele tijd’ op haar telefoon, hij ruimt de tafel nooit af, zij laat de boel de boel … Die dingen wekken al ergernis onder normale omstandigheden, nu worden ze explosief materiaal. Om nog maar te zwijgen van dieperliggende, sluimerende relatieproblemen.

Geen ontsnappen mogelijk

Er is nu geen mogelijkheid om daaraan te ‘ontsnappen’, behalve dan die noodzakelijke tocht naar de supermarkt of de wandeling in de buurt. De druk vergroot nog door gebrek aan contact met anderen, angst voor het virus en onzekerheid over de toekomst.

Het is vast en zeker een extra beproeving voor relaties die al onder druk stonden. Het is goed dat in te zien en te aanvaarden. Kom je er helemaal niet uit, dan kan bemiddeling een optie zijn.

Hoe kom je deze periode door?

Elke relatie is anders, maar belangrijk is dat je blijft praten en luisteren. Praten om je innerlijke behoeften over te brengen. Luisteren, écht luisteren, om de ander te begrijpen.

Achter elke vraag of opmerking zit een persoonlijke behoefte. Als je iets vraagt, leg dan ook uit waarom jij het belangrijk vindt dat het gebeurt. Bijvoorbeeld: je wil dat jullie het huis netjes houden omdat dit jou een gevoel van orde en structuur geeft. En daar word je rustig van. Vraag daarvoor begrip van je partner en je kinderen.

Kijk eerst bij jezelf wanneer je iets vraagt of zegt. Wat zit er voor jou achter? Wat is je diepere drijfveer? Geef dit ook mee aan de ander. En luister of vraag ook naar de onderliggende motivatie van de ander. Misschien denken jullie er niet hetzelfde over, maar komt er wel begrip. Zeker proberen dus. Het kan zorgen dat de bom minder snel barst.

Zorg goed voor elkaar.

Wouter   

De rol van de vader na scheiding

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: welke rol de vader speelt na de scheiding, is een kwestie van afspraken. Een gescheiden papa kan de kinderen volledig mee opvoeden. Bijvoorbeeld wanneer de kinderen afwisselend een week bij hem en bij de mama zijn.

Week-om-week is het wettelijke uitgangspunt, maar een koppel kan daarvan afwijken. Daarover worden tijdens de bemiddeling de nodige afspraken gemaakt. De bemiddelaar heeft 15 verschillende modellen van een verblijfsregeling ter beschikking. Welke regeling het moet worden, hangt af van ieders agenda, beroepsactiviteiten en mogelijkheden.

In een bemiddeling wegen we de verschillende factoren af om tot een regeling te komen die goed is voor de kinderen én voor beide partners.

Het is dus zeker niet zo dat kinderen na een scheiding hun papa moeten missen of dat hij een mindere rol zou moeten spelen in de opvoeding. Beide partners kunnen deze rol evenwaardig opnemen, naargelang de omstandigheden en wensen.

Vaders die hun week-week verblijfsregeling opnemen, kunnen wel nog verplicht worden om alimentatie voor de kinderen te betalen. Het kan ook zijn dat beide partners bijdragen in de kosten voor de kinderen. De verblijfsregeling is immers niet de enige factor bij het bepalen van de kinderalimentatie. Er wordt ook gekeken naar de financiële draagkracht en het inkomen van de beide ouders. Laat jullie hierin deskundig bijstaan, bijvoorbeeld door een bemiddelaar met voldoende ervaring.

De magische peuterwereld

Nog een weetje over kleine kinderen en de verblijfsregeling. Wist je dat peuters als het ware een ‘magisch’ beeld van de werkelijkheid hebben? Zij ervaren de duur van één dag als even lang als één jaar. Hou daarmee rekening als je een verblijfsregeling afspreekt.

Wouter De Canck

Erkend scheidingsbemiddelaar

Onderhoudsgeld aanpassen wegens corona?

Je hebt een overeenkomst waarin staat hoeveel onderhoudsgeld (alimentatie) voor de kinderen er maandelijks moet worden betaald. Maar wat gebeurt daarmee in deze coronatijden, als je werk en dus je inkomen wegvalt? En welke rol kan bemiddeling daarin spelen? We bekijken het verhaal van Jan en Mia. 


Het koppel sloot in 2018 een bemiddelingsakkoord over de kosten van de kinderen. Jan betaalt een maandelijkse onderhoudsbijdrage en komt ook voor de helft tussen in de buitengewone kosten van de kinderen.

Hij heeft een goed draaiende zaak in de culturele sector, maar door de corona-uitbraak viel alles stil en ziet ook de toekomst er niet goed uit. Jan ziet dat zijn inkomsten opdrogen, maar Mia blijft wel de kinderalimentatie vragen en wil niet van vermindering weten.

Is corona overmacht?

De vraag is nu: kan Jan de betalingen stopzetten vanwege ‘overmacht’ door corona? Overmacht betekent dat er iets gebeurt buiten Jan zijn wil om, waar hij niets kan aan doen en waardoor hij niet kan betalen.

Dus ja, corona is overmacht, maar daarom bevrijdt het Jan nog niet automatisch van zijn betaalverplichting.

Trekt Jan hiermee naar de rechtbank, dan zal er worden gekeken naar zijn financiële mogelijkheden. Pas als hij echt op droog zaad zit, komt de betaling te vervallen.

In de overeenkomst tussen Jan en Mia staat vermoedelijk dat kinderalimentatie kan wijzigen als ‘nieuwe omstandigheden’, ‘buiten de wil om’ optreden. Het is aan de rechter om te bepalen of overmacht door corona hieronder valt. Bovendien zal de rechter een wijziging pas toestaan als die in het voordeel is van de kinderen.

Jan begeeft zich dan ook op glad ijs. Hij zal hoogstens gedaan krijgen dat hij de kinderalimentatie tijdelijk niet moet betalen of gedeeltelijk moet betalen. Hij zal ook later de achterstal moeten betalen.

Wat kan bemiddeling doen?

In een goede overeenkomst staat een bemiddelingsclausule. Het is dus mogelijk voor Jan en Mia om samen met een familiaal bemiddelaar de gewijzigde situatie te bespreken en te kijken wat de weerslag is op hun eigen situatie. Ook hier zal de bemiddelaar de kinderen centraal stellen. Wanneer Jan en Mia  luisteren naar elkaar, kan er begrip ontstaan voor de beide situaties en komen zij bijna zeker tot een vergelijk.

Wouter De Canck – bemiddelaar